Web Analytics Made Easy - Statcounter

سرمربی تیم فوتبال سپاهان گفت: خیلی خوب می‌شود که بازیکن باکیفیتی مثل یزدانی را جذب کنیم به ویژه وقتی که ۲ مدافع از دست دادیم.

به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، ژوزه مورایس پس از پیروزی یک بر صفر تیمش مقابل نساجی در نشست خبری اظهار داشت: در ابتدا به کسانی که توانستند به ورزشگاه بیایند تبریک می‌گویم و یک تبریک دیگر به هواداران نساجی می‌گویم، زیرا اولین بار است که به اینجا آمدم و طوری که از ما استقبال کردند، جای تشکر دارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی افزود: اگر بخواهم درباره بازی صحبت کنم، بازی با نساجی از نگاه تاکتیکی دیداری جذاب بود. حریف ما یک استراتژی واضح داشت و بازی آن‌ها در فاز هجومی بسیار جذاب بود. آن‌ها تیمی بودند که بازی با توپ‌شان کیفیت خوبی دارد. به بازیکنانم تبریک می‌گویم، چون اصلاً بازی ساده‌ای نداشتیم. بازیکنان سپاهان روحیه‌ای که از خود نشان دادند بسیار عالی بود و توانستند مقابل حریف به گل برسند. ما می‌توانستیم بیشتر از یک گل به ثمر برسانیم، ولی مهم این بود که گلی نخوریم. خوشحالم که تیمم گل نخورد و توانستیم از نظر احساساتی خودمان را کنترل کنیم و نمایشی قدرتمند نشان دهیم. خوشحالم که در مسیر پیشرفت هستیم.

سرمربی تیم فوتبال سپاهان در پاسخ به اینکه «چرا مثل دیگر مربیان کنار خط نمی‌آید و دلیل اعتراضش در دقایق پایانی به داوری چه بود؟»، تصریح کرد: نه، من هیچ وقت انتقادی نسبت به داوران ندارم و تنها چیزی که می‌خواستم بگویم این بود که نظرم را بگویم، چون هر سه دقیقه یک بار بازیکنان حریف روی زمین بودند و من فقط می‌خواستم نظرم را بیان کنم. وقتی هواداران در ورزشگاه هستند مشتاقند که بازی با شور و هیجان بیشتری را ببینند. من با تنها چیزی که مخالف هستم این چیز‌هایی است که نمی‌توانم آن را بپذیرم. فکر می‌کنم داور امروز کارش را خوب انجام داد. بعضی وقت‌ها مخالفتی به وجود می‌آید، ولی من نمی‌توانم به داور بی‌احترامی کنم، حتی اگر نظرم با داور فرق کند. با این حال داور خوب کار کرد.

مورایس افزود: درباره اینکه چرا کنار خط نمی‌آیم، باید بگویم که من اینجا هستم که به تیمم کمک کنم و نباید بازیکنانم را با استرس روبه‌رو کنم، معمولاً کار من پیش از بازی است و در تمرینات. وقتی بازی شروع می‌شود دیگر من کاری ندارم، باید بازیکنان کارشان را انجام دهند. شاید برخی اوقات من کنار خط بیایم و یک ایده و نکته‌ای را به بازیکنان بگویم، ولی آن‌ها نیازمند آرامش هستند و باید آزادی داشته باشند تا وظایف‌شان را به نحو احسن انجام دهند.

سرمربی سپاهان درباره پنجره نقل‌وانتقالات و جذب یزدانی اظهار داشت: پنجره نقل‌وانتقالات امروز بسته می‌شود؟ شاید تا ۱۲ شب یک اتفاقی رخ دهد. من خبری ندارم. در مورد نقل‌وانتقالات نیز بخواهم صحبت کنم باید بگویم که خیلی جا به جایی را دوست ندارم و اینکه بیشتر به ثبات تیم فکر می‌کنم، اگر موقعیتی پیش آید که بتوانیم از آن استفاده کنیم، چرا که نه. برخی از بازیکنان دنبال این هستند که دقایق بیشتری برای بازی کردن داشته باشند و می‌خواهند از این موقعیت برای رسیدن به جای دیگر استفاده کنند. من هم خوشحالم اگر بازیکنانم خوشحال باشند.

مورایس در ادامه در مورد عدم نیاز ساپینتو به سیاوش یزدانی خاطر نشان کرد: درباره سیاوش چه چیزی می‌خواهید بدانید؟ در مورد ساپینتو من نمی‌توانم نظری بدهم، چون از لحاظ شخصیتی او را دوست دارم، ولی یزدانی بازیکن خوبی است. اگر او تصمیم گرفته است که این بازیکن را کنار بگذارد من نمی‌توانم راجع به آن نظر بدهم، ولی چنین بازیکن باکیفیتی را تیم‌ها دوست دارند به خدمت بگیرند، به خصوص وقتی که ما دو مدافع خود را از دست داده باشیم.

وی در پاسخ به این سؤال که «ورود VAR چقدر می‌تواند به فوتبال ما کمک کند؟»، گفت: فکر می‌کنم VAR می‌تواند کمک کند. این سیستم همیشه شک و شبهه را برطرف می‌کند. فوتبال بازی است که همه دنبال یک بازی منصفانه هستند و VAR بازی منصفانه را برای ما بیشتر می‌کند، به هر حال هر کسی اشتباه می‌کند.

سرمربی تیم فوتبال سپاهان در پاسخ به این سؤال که او قولی برای قهرمانی تیمش داده است، تصریح کرد: می‌دانید من هیچ وقت نمی‌توانم قول بدهم، اگر بخواهم قول بدهم من خدا هستم، چون خدا هم قول نمی‌دهد. تنها قولی که می‌توانم بدهم این است که تمام دانشم را در اختیار باشگاه و بازیکنان بگذارم و تیم را در مسیر قهرمانی قرار دهم. تنها توان من هم همین است و اگر می‌توانستم چیزی را از قبل پیش‌بینی کنم برای این دنیا نبودم و یک انسان خارق‌العاده بودم. ۱۶ تیم برای قهرمانی تلاش می‌کنند و ما هم برای قهرمانی تمام تلاش‌مان را خواهیم کرد.

مورایس درباره ناراحتی فرشاد احمدزاده پس از تعویضش گفت: شاید فکر می‌کرد موقعی تیم می‌تواند ببرد که او در زمین باشد. شاید فکر می‌کرد بیشتر می‌تواند به تیم کمک کند. من چیزی درباره این موضوع متوجه نشدم.

مورایس در واکنش به این موضوع که بازی با نساجی در ورزشگاه وطنی برای اولین بار بود که سپاهان در حضور تماشاگران در این فصل بازی می‌کرد، اظهار داشت: فکر می‌کنم که در خارج از خانه اولین بازی باشد و در اصفهان یک بازی با تماشاگر مقابل ذوب‌آهن در فولادشهر انجام دادیم. برای من خوشحالی هواداران بسیار مهم است. یادم هست وقتی در کره جنوبی بودم و در زمان کرونا فقط تیم‌های میزبان حق داشتند که تماشاگر داشته باشند و در آنجا باز هم هواداران حضور داشتند. بازی فوتبال با هوادارانش قشنگ است. ما فوتبال بازی می‌کنیم برای هواداران و برای مردم. ما اینجا آمدیم تا یک فوتبال خوب از خودمان نشان دهیم. بازی باید منصفانه باشد و وقتی منصفانه است که هواداران در ورزشگاه حضور داشته باشند.

انتهای پیام/

منبع: خبرگزاری دانشجو

کلیدواژه: ژوزه مورایس تیم سپاهان لیگ برتر فوتبال ایران داشته باشند فکر می کنم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۹۴۲۸۴۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پرویز دهداری؛ دیکتاتور بود یا معلم اخلاق؟


همشهری آنلاین ، سعید مروتی: «پرویز خان» فیلم تحسین شده جشنواره چهل و دوم فجر که این روزها روی پرده سینماهاست، قرار است طلسم ناکامی درام های ورزشی سینمای ایران را بشکند. حضور موفق در جشنواره فجر و تایید منتقدان، مقدمه چنین ماموریتی است و حالا «پرویز خان» در اکران نوروزی روی پرده آمده است. فیلمی که قرار است برشی از زندگی و زمانه پرویز دهداری را نمایش دهد. آن هم برای تماشاگرانی که اغلب‌شان تصویر روشنی از سرمربی اسبق تیم ملی فوتبال در ذهن ندارند و احتمالا خیلی هایشان اصلا دهداری را نمی شناسند.سازندگان «پرویز خان» به نیت ستایش از دهداری، کوشیده اند ۶ ماه پر التهاب از تاریخ فوتبال ایران را هم روایت کنند. از بازی های آسیایی ۸۶ سئول تا مسابقات مقدماتی المپیک ۸۸؛ از مهر تا اسفند ۶۵. دورانی که مهم ترین حاشیه های فوتبال ملی در دهه شصت را رقم خورد. فیلم به ماجرای استعفای ۱۴ بازیکن تیم ملی فوتبال پس از بازی های آسیایی ۸۶ سئول و یافتن بازیکنان گمنام و جوان توسط دهداری برای جایگزینی ستاره های صاحب نام می پردازد و قرار است چهره مردی را عینیت ببخشد که به عنوان معلم اخلاق شهره بود. بازیکن و کاپیتان سابق تیم ملی و باشگاه شاهین در دهه های سی و چهل ،اولین سرمربی پرسپولیس پس از حضور دسته جمعی بازیکنان تیم منحل شده شاهین در این تیم، سرمربی گارد و هما در دهه های چهل و پنجاه که با بازیکنان جوان فوتبال چشمگیری ارائه می داد و سرمربی تیم ملی در سال های ۶۵ تا ۶۷؛ مردی که شهره به ایستادگی بر سر اصول اخلاقی بود سال ۷۱ در ۵۷ سالگی از دنیا رفت.

درگیری با ستاره ها

دوستداران دهداری او را معلم اخلاق می نامیدند و منتقدانش از لجبازی هایش گفته اند.چه در سال های دور که با دکتر عباس اکرامی مدیر و موسس باشگاه شاهین به اختلاف خورد و چه در روزهای ملتهب بازی های آسیایی سئول که آبش با بزرگ ترهای تیم(پنجعلی، چنگیز ، حاجیلو و درخشان)به یک جوی نرفت. فیلم از همان سکانس افتتاحیه اش، تصویری از دهداری به نمایش می گذارد که بیشتر منطبق بر نظر منتقدان اوست. بازی های آسیایی ۸۶ سئول، بازیکن تیم ملی فوتبال که چند باری بازیکن حریف را دریبل می کند و سعید پورصمیمی در نقش پرویز دهداری با عتاب او را با وجود انجام هر سه تعویض تیم ملی، از زمین بیرون می کشد. ماجرای معروفی که البته هیچ ربطی به بازی های آسیایی سئول ندارد و در بازی ایران و نپال در چارچوب مسابقات مقدماتی جام ملت های ۸۸ رخ داده و ماجرایش بارها در این سال ها روایت شده است. وقتی تیم ملی ایران با هتریک کریم باوی از نپال پیش افتاده بود مرتضی کرمانی مقام چندین بار بازیکن مقابلش را دریبل می زند.دهداری به دستیارش رضا وطن خواه می گوید او را از زمین بیرون بکشد چون ممکن است خانواده بازیکن در حال تماشای بازی باشد و نباید او را این گونه تحقیر کرد.ماجرایی که در فیلم «پرویز خان»با میزانسن کارگردان، پرویز دهداری را بیشتر از اینکه معلم اخلاق نشان دهد، از او تصویر پیرمردی بی منطق و پرخاشگر می سازد. در ادامه، شاهد مسابقه ای دیگر هستیم که یکی از بازیکنان تیم ملی، از بازیکن هم تیمی اش که دهداری زدن ضربات ایستگاهی را به او محول کرده، می خواهد به جایش او ضربه کاشته را بزند. این بازآفرینی گل معروف ناصر محمدخانی به ژاپن است و ماجرای نکوهش او از سوی کادر فنی پس از پایان بازی .چون قرار بود ضربات ایستگاهی را حسین مسگرساروی ( و نه آن گونه که در فیلم گفته می شود، مرتضی فنونی زاده) بزند. البته کارگردان به نام هیچ کدام از ستاره های یاغی فوتبال ایران در آن تورنمنت اشاره نکرده و در حالی که همه شواهد نشان می دهد مهاجم پرسپولیس که بعد از بازی های آسیایی به تیم القطر می پیوندد، ناصر محمدخانی است از او به عنوان کامیاب یاد می کند و تعمدا از کنار نام محمد پنجعلی، عبدالعلی چنگیز، اصغر حاجیلو و حمید درخشان، که ظاهراً بانیان جمع آوری امضای استعفای بازیکنان تیم ملی بودند، عبور می کند و قبای لیدری بازیکنان یاغی تیم ملی را بر تن بازیکنی می کند که بی حاشیه ترین بازیکن جمعی بود که از حضور در تیم ملی کناره گیری کردند.

تنهایی پر هیاهو


روایت های به جا مانده از حاشیه های حضور تیم ملی فوتبال در بازی های آسیایی ۸۶ سئول نشان می دهد بیشتر مشکلات بازیکنان تیم نه با شخص دهداری که با دستیار او رضا وطن‌خواه بوده است. در فیلم اما کارگردان، همه چیز را به دهداری ربط می دهد و وطن خواه،تصویری محو و حاشیه ای بر عهده دارد تا فقط پرویز خان در فیلم دیده شود. همه این ها را شاید بشود به عنوان الزامات درام در فیلمی داستانی پذیرفت. مثل تصویری که فیلم از تنهایی دهداری و مخالفت اغلب مدیران وقت با او به نمایش می گذارد.(در فیلم جز سجادی رییس فدراسیون فوتبال، هیچ کس مدافع او نیست). به شرطی که فیلم این میزان اصرار به روایت تاریخی و ارجاع به رخدادهایی که در عالم واقعیت رخ داده نداشته باشد. مشکل اصلی «پرویز خان» اما نه قد و قامت کوتاه کریم باوی و عابدزاده اش است و نه حتی زدن اتهام خیانت به بازیکنانی که با دهداری به مشکل خورده بودند، مشکل اصلی فیلم ،تصویری است که از پرویز دهداری ساخته است و بازی سعید پورصمیمی هم نمی تواند پرویز خانی متقاعد کننده بسازد.آنچه فیلم از دهداری به نمایش می گذارد تصویر پیرمردی بی منطق و تندخو است رفتارهایش به هر چیزی شباهت دارد جز یک سرمربی فوتبال و «پرویز خان» ویران کننده ساحت اسطوره ای است که در این سال ها کوشیده شده از پرویز دهداری ساخته شود.

تصویر کاریکاتوری از مهم ترین دستاورد دهداری

آوردن بازیکنان جوان و گمنام به تیم ملی که برخی از آنها به ستاره های مهمی تبدیل شدند به عنوان مهم ترین دستاورد پرویز دهداری در سال های حضورش در تیم ملی، بخش قابل توجهی از فیلم را تشکیل می دهد. انتخاب نادر میراحمدیان بازیکن بانک ملی از یک بازی گل کوچک در کوچه، آوردن احمد عابدزاده از زمین خاکی با تصاویری اگزوتیک و جواد زرینچه بازیکن تیم ژاندارمری که با لباس سربازی دنبال توپ می دود و استفاده از علیرضا اسدی با این عنوان که تیم ملی نیاز به پزشک هم دارد، از مهم ترین دستاورد پرویز دهداری کاریکاتور می سازد.

توپ های بلند روی سر کریم باوی

مهم ترین اختلاف فنی بازیکنان با مربیان در بازی های آسیایی سئول، اصرار کادر فنی به روی آوردن به بازی هوایی و سانتر کردن برای سر زنی کریم باوی بود. تیمی که بهترین با محمدخانی و چنگیز و درخشان و شاهرخ بیانی و ابطحی خوش تکنیک ترین بازیکنان آسیا را در اختیار داشت، باید به قدرت سرزنی کریم باوی تکیه می کرد.این تصمیم کادر فنی تیم ملی که در مطبوعات ورزشی هم منتقدان جدی داشت در فیلم به صورت عکس نمایش داده شده است. به طوری که در فیلم ،پرویز دهداری اصرار بر بازی روی زمین دارد و تنها در انتهای فیلم تصمیمش را عوض می کند و از شاگردانش می خواهد رو به بازی هوایی بیاورند. تصویر گل دوم ایران به کویت که با شروع مجدد عابدزاده آغاز و با ضربه سر کریم باوی به سرانجام می رسد، با یک هلی شات، از معدود لحظات موفق فوتبالی فیلم است.«پرویز خان» با انبوهی از تصاویر ناموزون فوتبال، از این لحظات کم دارد.

منطبق با حال و هوای دهه شصت

فیلم درباره تنهایی پرویز دهداری است که یک تنه مقابل زیاده خواهی بازیکنان سرخابی می ایستد.ایستادگی مقابل بازیکن سالاری مشی مربی گری دهداری بود که پیش از انقلاب هم آن را به عنوان فلسفه مربی گری اش دنبال می کرد و به همین دلیل در اداره تیم های گارد و هما که باشگاه هایی کوچک با بازیکنان جوان بودند به توفیق رسید.در دهه شصت، مشی دهداری، کاملا منطبق با روح زمانه بود. مقابله با بازیکن سالاری در فوتبال مربوط به زمانه ای جلوی ستاره سالاری در سینما هم گرفته می شد. تقریباً در همان زمانی که محمدخانی و چنگیز و پنجعلی و درخشان از تیم ملی کنار رفتند، سعید راد و ایرج قادری ممنوع الکار شدند و جمشید آریا شد جمشید هاشم پور و تا سال ها اجازه نیافت با سر تراشیده جلوی دوربین برود. همه این ها محصول حال و هوای اجتماعی، فرهنگی دهه شصت بودند. روزگاری که مهدی اسداللهی در کیهان ورزشی مقالات طولانی در ستایش آماتوریسم در ورزش می نوشت و این جمله معروف پیِر دو کوبِرتَن بنیانگذار المپیک نوین را در پیشانی مطالبش قرار می داد:« هدف شرکت در مسابقات است، نه قهرمانی.» آنچه پرویز دهداری را از طوفان استعفای بهترین ستاره های فوتبال ایران نجات داد سیطره همین رویکرد در مدیریت چپ گرای وقت بود. تصویری که فیلم از آن روزگار می سازد اما کاملا عکس واقعیت است. به همین دلیل است که کارگردان در نهایت نمی تواند به این پرسش مهم پاسخی قانع کننده دهد که اگر همه، از هواداران پرسپولیس و استقلال تا نمایندگان مجلس و مدیران ورزشی، مخالف دهداری بودند او چگونه از سرمربی گری تیم ملی کنار گذاشته نشد؟ فیلمی که در جزییات تاریخی بی دقت است،در خلق شخصیت کاریزماتیک، به بیراهه می رود و در ساخت اتمسفر دهه شصت ناتوان می ماند،نمی تواند به انبوه تناقضاتی که به آنها دامن زده پاسخ دهد.

کد خبر 841034 منبع: همشهری آنلاین برچسب‌ها ویژه ورزشی بازیگران سینما و تلویزیون ایران اكران نوروز

دیگر خبرها

  • پرویز دهداری؛ دیکتاتور بود یا معلم اخلاق؟
  • ساعت کاری ادارات کردستان در ایام شب قدر اعلام شد
  • مسی جدید دنیای فوتبال
  • رایان مسی جایگزین لیونل می‌شود
  • لامینه یامال: دنیا زیر پای این بچه است!
  • ادامه تمرینات پرفشار سپاهان بدون ملی‌پوشان
  • بازیکن استقلال نباید در تیم ملی بازی می کرد | کاری که انجام شد واقعا خنده دار بود
  • فرگوسن و کلوپ هم نمی توانند برای فوتبال ایران کاری کنند | با تیم قلعه نویی خیلی سریع حذف می شویم
  • عملکرد تیم ملی فوتبال ایران در سال ۱۴۰۲: ناکامی در جام ملت‌ها با وجود شروع امیدوارکننده
  • واکنش تند چیلاورت به گریه وینیسیوس: سیرک!